Prolog

      Cichy głos Victora wciąż rozbrzmiewał w uszach Meg:

 „ Masz miesiąc, aby załatwić sprawę. Jak nie to my załatwimy ciebie.” 

      Rezydencja, w której się znajdowała była olbrzymia. Większa od tych, które do tej pory widziała, choć widziała już wiele. Czekała. Czuła się jak idiotka. Ubrana w kwiecistą sukienkę i czarne pantofle. Grzeczniutka dziewczynka. Zero seksapilu. Nie założyła nawet pończoch, ale dobrze wiedziała, co robi. Tak trzeba. Nie rozumiała jak facetowi, zwłaszcza tak przystojnemu jak Alejandro Salvatierra, znanemu i mega bogatemu biznesmenowi, może spodobać się zwykła szara myszka. Mimo to, taką właśnie przyjęła taktykę. W końcu opiekunka nie może wyglądać zbyt wyzywająco, a ona jest na tyle śliczna (i sprytna), że nawet w stroju Kopciuszka osiągnie swój cel. Tym bardziej, że dwutygodniowa obserwacja dała zaskakujące wyniki. Wniosek: Otacza się kobietami. Wieloma pięknymi kobietami. Każda pewna siebie, seksowna, wyłuzdana i gotowa na wszystko. Ale nie tak gotowa jak Meg. Skoro ma być zauważona wśród tych sępów, to musi się wyróżniać. Dobrze, że jest świetną aktorką. Teraz jej życie się odmieni. Zostały dwa tygodnie z czasu, jaki dał jej Victor. Dwa tygodnie i będzie po wszystkim. Dwa tygodnie i po raz pierwszy w życiu tak naprawdę będzie wolna.

      Wysoki, ciemnowłosy mężczyzna wszedł do salonu w towarzystwie swojego kamerdynera.

 - To pani jest nową opiekunką mojej córki? – spytał i spojrzał na delikatnie umalowaną, niepozornie wyglądającą dziewczynę. Meg uśmiechnęła się. – Natalie jest urocza, ale ma swój charakterek. I do tego zero zapału do nauki. – ciągną dalej señor Salvatierra[1].

 - Postaram się to zmienić. – odpowiedziała Meg i ironicznie się uśmiechnęła.

 - Mała przepędziła już cztery opiekunki, ostatnią po trzech dniach. – wtrącił James-kamerdyner.

 - Ja mam nadzieję, że wytrzymam przynajmniej dwa tygodnie. – odparła Meg cały czas mierząc Salvatierrę swoimi zniewalającymi oczami.

 „ Smarkula jest wojownicza. – pomyślała – No, więc zobaczymy, która z nas jest silniejsza. Swoją drogą ta gówniara może być niezłą kopalnią wiedzy o swoim tatusiu.”

 - No, więc gdzie jest moja podopieczna? – spytała.

 - Na górze, w swoim pokoju. – odparł Alejandro – James panią zaprowadzi. A i jeszcze jedno. Jak się pani nazywa?

 - Megalyn Ro… Gutuerez. Megalyn Gutierez.

      „Uff! Mało brakowało.” – pomyślała, gdy lokaj w milczeniu prowadził ją po schodach – „Muszę być ostrożniejsza, bo wszystko szlag trafi. Ale nie wiem co się ze mną dzieje przy tym facecie. Meg musisz wziąć się w garść, bo inaczej pójdziesz do piachu.”

__________________________
To tylko początek. Mam nadzieję, że znajdzie się kilka osób, które zaintrygował i zaciekawił. Czekam na komentarze. Dzięki. Xd

---

[1] Hiszp. – pan Salvatierra